Jednym z podstawowych elementów w trakcie budowy domów jest dbałość o jego właściwe ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. Zimą, problemem może stać się oprócz niedogrzania pokoi mimo innych źródeł grzewczych, które też mają swoją cenę, a także występująca z czasem wilgoć i pleśń. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do zniesienia, co z kolei może łączyć się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najchętniej wybieranych zaliczają się pianka poliuretanowa – PUR i wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te formy mają swoje wady i zalety, jednak jest wiele czynników, oddziałujących na ich częste wykorzystanie.

Pianka PUR

Pianka poliuretanowa jest formą ocieplania domu, charakteryzującą się głównie sposobem nakładania i szczelnością. Po nałożeniu w postaci natrysku, pianka szybko rozrasta się, ze względu na co ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża i wypełnienia wszelkich zakamarków. To sprawia, że ten rodzaj izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony i niweluje ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR dzieli się na dwa rodzaje: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa ma doskonała izolację termiczną ( niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Kiedy wyschnie jest bardzo twarda, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się częściej na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Wady i zalety pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza doskonałym dopasowaniem do podłoża, zalicza się przede wszystkim łatwa aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Pomimo różnic pomiędzy pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, poziom wodoszczelności w przypadku obu jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością wielkim atutem, ponieważ jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji domu. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest również niezła jeśli chodzi o izolacje akustyczną.

Do wad pianki PUR należy zaliczyć przede wszystkim koszty. Za piankę dobrej klasy zapłaci się wyższą cenę, niż na przykład za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada też gorzej pod względem odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, jednak w pożarze topi się oraz zwęgla, ale po zgaszeniu ognia samoczynnie gaśnie.

Można spotkać też wiele obaw, co do korzystania z pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wskazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce tylko w trakcie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od 48 do 72 godzin. Wtedy lepiej nie używać pomieszczenia, a przy nakładaniu stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Ocieplenie z wełny mineralnej

Wełna mineralna jest tak samo często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka PUR. Bardzo dobrze izoluje ciepło oraz ma doskonałą przepuszczalność. Dodatkowo odpowiednio ułożona, będzie na lata zachowywać swoje właściwości, których też jest wiele. Zwykle są to maty, płyty albo połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z dolomitu, bazaltu albo kruszywa wapiennego i wełna szklana, która tworzona jest z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Żeby powstała płyta lub mata, dostarczony materiał topi się w odpowiedniej temperaturze, a potem rozwłóknia. Następnie, dokłada się specjalne żywice oraz nadaje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga wykazują wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną częściej wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny mineralnej jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Przyznano jej najwyższą klasę A, czyli stanowi przeszkodę dla ognia w razie pożaru. Dodatkowym plusem jest wspaniała izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na urazy mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też zauważyć, że jej cena jest niższa w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt szybko, ale jeśli tak się stanie, ciężko jest ją wysuszyć, co może przyczyniać się do powstawania grzybów i pleśni. Istotne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może zostać źle zainstalowana, dlatego że trudniej wypełnić nią szczeliny. To sprzyja utracie izolacyjności oraz powstawaniu termicznych mostków. Z kolei masa wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w trakcie jej nakładania, dlatego tak jak przy korzystaniu z pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, by była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR a wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje wady i zalety, jednak dla obu znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór między tymi dwoma tworzywami powinien zależeć od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto wziąć pod uwagę najistotniejsze czynniki, takie jak koszty ciężar, ognioodporność czy możliwość pochłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, jakie rozwiązanie jest najkorzystniejsze.